προικανάδοχος

ὁ, Μ

άτομο που αναδεχόταν την προίκα πριν από τον γάμο για να τήν παραδώσει στους νεονύμφους ή και στους γονείς αν δεν γινόταν ο γάμος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προίξ, -κός + ἀνάδοχος].